Dolfijnen in Lovina

Na een paar dagen relaxen zijn we afgelopen woensdag maar weer eens vroeg opgestaan (5 uur!) om in het bootje van Pascal naar de dolfijnen te kijken hier in Lovina Bay. We waren niet de enige, er waren heel veel bootjes maar we hebben ook heel veel dolfijnen gezien. Na een uur of 2 varen gingen we voor anker bij het koraalrif en zijn we gaan snorkelen. Zelfs opa ging in vol ornaat (zwemvest, flippers en snorkel) te water. Heel veel mooie vissen gezien, het is net of je in een zeeaquarium zwemt en met wat brood erbij werd je omringd door de mooist gekleurde vissen. De dames hielden het langste vol en toen was het tijd voor een lekkere massage aan huis en een middagslaapje.

Vandaag (vrijdag) zijn we naar het westen gereden voor een bezoek aan een paar tempels (zijn er heel veel van en je struikelt hier over de offertjes met wierook) , een boedistische en 1 waar apen wonen. Bij het uitstappen zat er al een grote mannetjesaap bij de auto om te kijken of er wat te halen viel. Er viel toevallig een flesje water uit de auto die hij meteen weggriste en er lekker van begon te drinken. Toen Sharon zei: geef maar terug werd hij erg agressief en liet aan Nigel zn tanden zien. We gingen gekleed in sarong en percy gewapend met stok de tempel in maar ze deden niets en er waren veel kleine aapjes. Hierna nog naar een schildpadden farm waar ze de eieren uit laten komen en de kleine schildpadjes na een paar maanden weer in zee terugzetten. Ook bezochten we een zoutwaterparelkwekerij en omdat we van opa de opdracht hadden gekregen een parel mee te nemen (hij was ziek thuis) namen we een van de kleinste mee. Opa moest alsnog een paar keer naar de rekening kijken om het te verwerken. Na een lange dag zitten we nu aan de frietjes (want we zijn de rijst af en toe zat) en hebben als toetje bij het bakkertje al appeltaart besteld voor Nigel. Percy is hier ook nog op krissentour geweest maar daarover volgende keer meer. boedistische tempel op Bali

de parelkwekerij

de apentempel

de schildpaddenopvang

Bali

Zondag 22 juli vertrekken we om half zes 's avonds naar het vliegveld voor onze vlucht naar Bali. Tijdverschil met Yogya is een uur en we vliegen een uurtje dus we komen om 23.00 uur aan. Dan nog 3 uur !! in de auto helemaal naar het noorden. Ongeveer halverwege beginnen de bergen dus in het donker bocht in, bocht uit waarbij het ook nog mistig begint te worden. Gelukkig zien we de afgronden in het donker niet. We komen rond 3 uur aan en manager Pascal (en huiskat Tiger) wacht ons al op en heet ons welkom. Hij legt het belangrijkste uit en dan duiken we snel ons bed in. Morgen staat het ontbijt voor ons klaar en kunnen we lekker in ons zwembad duiken en de omgeving verkennen. het huis, zwembad en omgeving

meditatie op het strand

sunset Lovina beach

de kinderen in onze straat voetballen met een vuurbal:

en nigel met ze op het ("gras")veld

Keris story

Zaterdag 21 juli luieren we lekker bij het zwembad. Percy wil een keris kopen via Mr Tegoe (contact via een inkoper in Duitsland) maar die is niet in de stad. Hij stuurt zijn ouders om Percy op te halen naar hun huis om krissen te bekijken. het blijkt hetzelfde huis als waar we eerder waren met de Kraton gids en zijn moeder was er toen ook! Ze zegt ons nog niet ontmoet te hebben, maar we waren toch echt al eerder in haar huis. Als percy per SMS een bod doet op 3 krissen zegt Mas Tegoe dat hij niet wil verkopen omdat hij er niet is (dat wisten we al...) We snappen nog steeds niet hoe het in elkaar steekt, maar de koop gaat uiteindelijk niet door. Het zal wel de mystiek van Yogja zijn. nog een mistery: gekocht als kalong (vleermuis, toch eens proberen).....

blijkt na het eten een vogeltje ??

Borobudur - Merapi - Prambanan

Op vrijdag 20 juli op pad met busje en chauffeur. We vertrekken al vroeg (7 uur) en rijden eerst naar de Borobudur. Toen de daar jaren geleden waren, was het nog niet zo cemmercieel. Nu lijkt het wel een pretpark als Disney en moeten nu ook sarongs om (nieuwe regel om het nog specialer voor de toeristen te maken) maar oke, de Borobudur op zich is nog hetzelfde al zijn ze wel aan het restaureren. Met geld van UNESCO en de regering wordt er hard gewerkt om alles in goede staat te houden. Na de uitbarsting van de Merapi moest steen voor steen worden schoongemaakt en een aantal stenen ontbreken nog. Er wordt dus nog druk gepuzzeld. We beklimmen alle treden die leiden naar de bovenste en grootste stupa en krijgen onderweg uitleg van gids Hassan. Hij legt de verhalen die staan afgebeeld op de stenen goed uit en Sharon wil er nog veel meer horen. Ondertussen heeft opa zijn vaste begeleider die steeds een pajung (parasol) boven zn hoofd houdt en hem koelte toewappert. Opa wordt als een koning behandeld en ondersteund bij het traplopen. Hij is blij met het geld dat hij ermee verdient, want een kilo rijst kost al bijna 1 Euro en dat is een dag eten voor zijn gezin. Borobudur

opa's steun en toeverlaat

Op weg naar de Prambanan helemaal aan de andere kant van Yogya rijden we via het platteland met sawah's naar de Merapi. De nog werkende vulkaan heeft in 2010 flink wat verwoest in de omliggende dorpen en we zien nog dat er in enkle huizen een flinke laag as ligt. We lopen door het zwarte lavastof. Helaas is het weer niet helder genoeg om de vulkaan goed te zien. Bij de Prambanan is het ook niet erg druk, omdat de Ramadan vandaag is begonnen. Op feestdagen en einde van de vastenmaand is het juist erg druk. We bezoeken de Hindutempels van de verschillende Hindugoden en zijn daarna wel even tempelmoe. Het is 5 uur als we weer in het hotel zijn en we eten daar ook. Percy bestelt standaard 2 porties es kopjor (kokosijs) als toetje, soms zelf als ontbijt, dus dat kopen ze nu extra in denk ik zolang wij hier zitten. Prambanan

Kraton

Vandaag met de taxi naar het centrum waar we eerst het Vredeburg museum hebben bezocht. Hier is de geschiedenis vanaf de Nederlandse tijd, de Japanse bezetting, de vrijheidsstrijd en de tijd tot aan de jaren 60 in Indonesie tentoongesteld. Er waren ook een aantal schoolreisjes met moslimmeisjes en jongens die allemaal met ons op de foto wilden. Nigel ging als een filmster op de foto met al die meiden. Ze vonden hem ludju (grappig). Sharon wil al niet bij mij lopen omdat blond haar sowieso de aandacht trekt hier, maar veel helpt het niet. We dronken daarna bij 'Indische koffie' koffie in de voormalige barakken van het KNIL.

koffie drinken

Daarna met de betjak naar het Kraton waar we een rondleiding kregen van een gids die ons daarna naar de batikshop bracht waar Sharon nog een blauw schilderij kocht voor haar kamer. Hij bracht ons ook nog naar een winkeltje met kerissen maar Percy zag er geen speciale bij.

batik

is krissen

Daarna door met de betjak naar een zilversmederij voor het Yogja zilver. Het was flink trappen want Percy en opa zaten er samen in en wij met zn drieen. Sharon heeft gelijk al haar geld uitgegeven aan oorbellen, ring en armbandjes en we kochten nog een armband en 2 ringen. Tot slot gegeten in Legian restaurant waar we toen ik 19 werd volgens Percy ook aten. betjak

yogja silver

We eten hier meestal voor EUR 15 met zn 5 en. Gemiddeld verdienen de mensen hier EUR 60 per maand en als je EUR 90 verdient is dat al veel maar je hebt ook veel bedelaars op straat, iets dat veel indruk maakt op de kinderen en ze zoveel mogelijk wat willen geven. Morgen nog geen plannen behlave wat luieren aan het zwembad, laten masseren en nog even naar fun world voor de kinderen (en Percy)